نزدیک ظهر بود و تازه رسیده بودیم. در نگاه اول فهمیدم هیچ فرقی نکرده بود. همان مردم و همان رنگ و بو. بعد از کمی استراحت به سمت حرم مطهر امام راه افتادیم. در راه هر کسی به کاری مشغول بود. بعد از دیدن کلی بی نظمی و هرج و مرج به حرم رسیدیم. وارد حرم شدیم. اصلا قابل مقایسه نبود. نمی دانستم مشهد را به تمیزی و پاکی حرم امام رضا ببینم یا به هرج و مرج و بی نظمی شهر مشهد.
اتفاقی با یک جوان مشهدی در حرم آشنا شدم. صحبت به اینجا رسید که می گفت: هیچ رسیدگی به شهر نمی شود. فقط به فکر گسترش حرم هستند. امام رضا هم راضی نخواهد بود.
به راستی آیا سیره اهل بیت این است که به وضع مردم رسیدگی نشود؟ آیا امام رضا راضی ست که مردم مشهد در برخی نقاط از امکاناتی بسیار محدود برخوردار باشند و حرم مجهز به بهترین امکانات باشد؟
مسئولین عزیز شهر بهتر نیست کمی فکر کنند که در یک حکومت اسلامی مسئولیت پذیرفته اند و باید هم در این دنیا و هم در آخرت در محضر خداوند متعال پاسخگو باشند؟