زندگی ساندویچی امروز حتی رو فضای سبز هم اثر گذاشته ، البته اینک در مراحل ابتدایی این تاثیر هستیم ، متوجه منظورم که شده اید ، بله همین گلهای پلاستیکی که تولید آن روز به روز افزون تر می شود ، البته هم اکنون در ساختمانها و مراکز اداری استفاده می شود و هنوز علنا به فضای سبز بیرون راه نیافته ، ولی فکر می کنم این راحتی و بی دردسریی که دارد کم کم مردم را به فکر استفاده از این تولیدات در پارک ها و خیابانها بیاندازد ، و موجب غفلت مردم از تاثیرات مثبت باغبانی و گل کاری شود ، از نظر روانشناسی سر و کار مستقیم با گل و گیاه و آبیاری آنها موجب سرزندگی و شادابی می شود .
چگونه سبز کردن فضاها نیز بسیار اهمیت دارد ، جناب آقای قرائتی یکبار در جلسه ی درسی خود پیشنهاد دادند :
چرا ما برای پارک ها و میدان ها از تخم چمن که وارداتی و هزینه ی زیادی را در بردارد استفاده می کنیم بهتر نیست مثلا کاهو بکاریم که برگهای بزرگ تری دارد و در نتیجه اکسیژن بیشتری تولید می کند
. واقعا فکر بدی هم نیست به خصوص من که از کودکی همیشه این سوال در ذهنم بود که چرا هیچ وقت در پارک ها و بلوارها درخت میوه نمی کارند ، شاید خیلی ها فکر کنند که آن وقت از درختها اثری باقی نخواهد ماند و خود درختان به همراه میوه هایشان به غارت خواهند رفت ، ولی من با این طرز تفکر مخالفم ، به نظرم با یک فرهنگ سازی خوب ، که مردم در آن فرهنگ ، به درخت احترام بگذارند این پیشنهاد قابل اجرا باشد
پی نوشت : این متن من مثل اینکه شده یکی از خاطرات آقای مسعود محمد جعفر خودتون قضاوت کنید