شهرهای مجازی معمولا مزایایی بیشتر از شهرهای سنتی دارند، در زمینه های اقتصادی این شهرها معمولا زمینه های اشتغال فراوانی را در محیط کاری فراهم می کنند.
بیشترین زمینه های اقتصادی در این شهرها مربوط به کار از راه دور، تجارت های بین المللی و همین طور زمینه های اشتغال در زمینه های نرم افزار، سخت افزار و محتوا و مسائل مرتبط به فناوری اطلاعات است.
در زمینه های فرهنگی، شهرهای مجازی می توانند با توسعه بیشتری نسبت به مجلات، روزنامه ها و کلاس درس، حتی رسانه های دیداری و شنیداری، ارتباط با مردم برقرار کنند و عموما شهرهای مجازی مخاطبان دو طرفه دارند و اغلب امور فرهنگی به صورت تعاملی و دو سویه انجام می شود. گروه های مختلف مردم نسبت به علایق خود در مجموعه های فرهنگی شکل می گیرند و می تواند توسعه وسیع فرهنگی را به دنبال داشته باشد.
در زمینه های اجتماعی، نظرخواهی از مردم آسان می شود. به عنوان مثال در یک شهر مجازی رای گیری الکترونیکی برقرار بوده و می توان در بسیاری از مسائل مرتبط با شهرها با مردم مستقیما مشورت و از آن ها نظرخواهی کرد، این نمونه کار هم اکنون در شهرهایی مانند سن مونترال کانادا و همین طور سئول کره جنوبی و همینطور ژنو سوئیس معمول شده است. در زمینه های اجتماعی می توان در بسیاری از بزهکاری ها و مسائلی که اکنون در شهرهای سنتی وجود دارد، جلوگیری کرد و زمینه تفریح و تفرج مجازی را برای مردم فراهم نمود. در زمینه های سیاسی نیز شهرهای مجازی تاثیرات بسیار خوبی داشته اند، که مهمترین آن ها تعامل مسئولان سیاسی و نمایندگان مجلس با مردم است که می توانند با موکلان خود مستقیما ارتباط برقرار کنند و یا اینکه در تصمیم گیری های کلان قانونی از مردم و یا متخصصان که به صورت پراکنده در شهرها وجود دارند استفاده کنند.
بنابراین یک شهر مجازی می تواند زمینه مناسبی برای محیط کاری خوب، زندگی سالم و رفاه و تفریح و تفرج خوب ایجاد نماید، به همین خاطر هر روز شاهد این نوع توسعه در سطح جهانی هستیم.
مدل های شهر مجازی
از آنجا که ساختار و معماری شهر در فضای مجازی با جنس و نوع ساختار در فضای واقعی تفاوت های بنیادین دارد و اینکه منطق دیجیتال بر فضای مجازی حاکم است و تمامی ساختارها در این فضای از این منطق پیروی می کنند، لذا; تمامی ارکان فضای مجازی از یک قابلیت منعطف که برخواسته از منطق دیجیتال این فضاست برخوردارند که شهرها ی مجازی نیز از این مسئله مستثنی نیستند. لذا شهرمجازی و مدل های شهر مجازی قابلیت تکثر در تنوع های گوناگون را دارند که در این بخش من به یک دسته بندی که عاملی از شهرهای مجازی ارائه کرده است می پردازم، ضمن اینکه عقیده دارم که شهرمجازی را نمی توان در قالب چند مدل خاص تعریف کرد، زیرا می توان هر روز انتظار داشت تا شکل جدیدی از شهرهای مجازی برپا گردند که کارکردهای خاص خود را نیز دارند.عاملی در یک تقسیم بندی هفت مدل یا هفت تیپ از شهرهای مجازی را نام می برد (همان) که عبارتند از:
1 -شهرهای مجازی تاریخی - پروژه گوست در هیدلبرگ آلمان و شهر کیوتو ژاپن
2- شهر مجازی بعنوان شهر ماهواری
3- شهر مجازی داده ای: داده ای شدن جغرافیای شهری
4- شهر های مجازی بعنوان فضای کارگاهی برای تقویت شهر واقعی
5 - شهر مجازی بعنوان شهر خدمات شهری - شهر کامل
بسیاری از شهرهای مجازی امروز دنیا در این بخش جای میگیرند و مهمترین هدف اینگونه شهرها ارائه ی خدمات به صورت آن لاین به شهروندان می باشد از جمله شهرهای مجازی خدماتی می توان به شهر مجازی تورنتو در کانادا، شهر مجازی آمستردام در هلندو شهر مجازی بوستون در آمریکا نام برد.
6- شهر مجازی توریستی
هدف نخست اینگونه شهرهای مجازی ارائه ی خدمات به شهروندان نیست بلکه معرفی جاذبه های شهری به توریست ها و کسب منافع اقتصادی از این طریق، مهمترین هدف شهرهای مجازی توریستی می باشد. از جمله مهمترین شهرهای مجازی توریستی جهان شهر مجازی نیویورک را می توان نام برد.
7- شهر مجازی برای زندگی متفاوت با زندگی واقعی - زندگی دوم
مهمترین مثال از این گونه شهر ها، شهر مجازی سکندلایف است.همانطور که در ابتدای این بخش نیز توضیح دادم، شهرهای مجازی این قابلیت را دارند که در شکل های متعددی بروز یابند و این به دلیل وزگی دیجیتالی بودن آنها و قابلیت انعطاف پذیری شهر در فضای مجازی است.
منبع : دانشگاه تهران