امروزه در تمامی سکونتگاه‌های شهری ایران که نام «شهر» بر قامت آنان سنگینی می‌کند معابر و گذرگاههای عابران را سمبل «شهریت» [این مصدر جعلی به لحاظ نگارش پارسی صحیح نیست، میدانیم!] می‌دانند، حاشیه خیابان در تصور ذهنی شهروندان مکانی برای خرید و بازدید از ویترین و ملاقات با دوستان و دیدن آشنایان است؛ از این جهت بهترین ظرف زندگی جمعی انسان شهری است.
حتی اگر در کارکرد گذرگاه بودن خیابان دقت کنیم این تحرک فرافردی است چراکه فرد از مکانی به مکان دیگر می‌رود و حتی اگر فرض کنیم خیابان صرفا یک معبر باشد، این معبر عامل اتصال دو فضای متفاوت است؛ پس در هر حال خیابان محل بروز تفاوت‌ها و تغایرهاست. این تفاوت‌ها و تنوع‌ها باعث شکل‌گیری نقش آموزشی این فضاها (فضاهای ارتباطی عمومی) می‌شود، بسیاری از الگوهای رفتاری، سلیقه‌ای (مثلا مد) و گرایش‌ها تحت تاثیر برخورد با چهره‌های نا‌آشنای خیابان رخ می‌دهد، حتی اگر بعضی از رفتارها کاملا برخلاف رفتار چهره‌های ناشناس خیابان باشد، نمی‌توان تلاش آدمی برای یافتن جایگاه خود در جامعه را نادیده انگاشت. پس خیابان به عنوان اصلی‌ترین فضای عرصه جمعی یک شهر حاوی معنایی غیرکالبدی هم هست؛ متاسفانه در شرایط فعلی عوامل زیادی تهدیدکننده و آسیب‌زننده به این فضا و دگرگون‌کننده این معانی هستند. آلودگی هوا و آلودگی صوتی و شرایط نامناسب جوی (که معمولا کنترل نشده‌است)، ازدحام شدید جمعیت و نبود امکانات برای فعالیت‌های متنوع و تفاوت میان شکل و معنی که باعث کج‌فهمی و اصطلاحا دروغ‌گویی فضا می‌شود و حتی ترس از بزه‌کاری و بی‌دفاع بودن فضاها و... از عواملی هستند که فضای پیاده را به شدت تضعیف کرده‌اند.... اما برای حل این مشکل اول از همه باید به غلبه حضور ماشین بر فضاهای عمومی خاتمه داد، این عابران پیاده هستند که رگ حیاتی زندگی جمعی بوده، به صورتی اجتماعی می‌توانند در فضاهای عمومی حاضر شوند ولی در برابر نا آرامی جوی مقل آفتاب و باران و آلودگی صوتی و... حساس ترند، ازین جهت باید اولویت طراحان عابران پیاده باشند و نه ماشن، اما بسیاری از نشانه‌ها خلاف این است. وقتی که از تلویزیون جمعی میادین تهران جز برای تبلیغ نمی‌توان استفاده کرد وقتی که این تلویزیون‌ها در امتداد مسیر سواره قرار گرفته‌اند و نمونه‌ای از آن را در پارک‌ها استفاده نمی‌کنیم، وقتی برای بزرگتر شدن بزرگراه‌ها، بافت‌ها و خانه‌ها را پاک می‌کنیم و وقتی پیاده‌رو نیز محل گذر موتورها شده‌است، این خطر جدی و جدی تر می‌شود!