در عصر حاضر، پیشرفت روز افزون علم و تکنولوژی باعث گردیده شهرنشینان بیشتر زندگی خود را در محیط کار یا تحصیل بگذرانند. اغلب با فعالیت در شیفتهای کاری متفاوت و یا کار و تحصیل همزمان، وقت روزانه خود را آنقدر اشغال نموده اند که کمتر فرصت می کنند به پارکها، فضاهای سبز یا محیطهای مفرح و ورزشی قدم بگذارند. بدیهی است دانشجویان، محصلان و دانش پژوهان سعی می نمایند که چنانچه اوقات فراغتی از کار یا تحصیل فراهم آمد، این زمان را با مطالعه کتابها، مجلات و روزنامه ها و یا استفاده از کامپیوتر بگذراند. اما وجود ترافیک سنگین در شهرهای بزرگ، محدودیت زمانی و عدم فراهم بودن بخشی از این موارد فرصتهای کوتاه فراغت را نیز از آنها سلب می نماید.
بنابراین چنانچه بستری فراهم آید که محیط کار یا تحصیل در کنار محیط های مطالعاتی تفریحی و از این قبیل قرار گیرد زمانهای مفیدی را در اختیار این قشر قرار می دهد اما ایجاد چنین فضاهایی خصوصاً در کلان شهرها با محدودیت های فراوانی مواجه است چرا که زمینهای مورد استفاده برای چنین محیطهایی اغلب محدود است. اما با یک برنامه ریزی مدون و مسئولانه میتوان درصد بالایی از این محدودیتها را برطرف نمود. در این میان، جوان بودن جمعیت کشورمان و میزان بالای علاقه مندی به تحصیلات عالیه میتواند بستری باشد برای توجه به طراحی و تجهیز محوطه فضاهای آموزش عالی. چرا که اغلب دانشجویان مشغول در این موسسات از قاعده مقدمه بحث خارج نمی باشند. دانشجویان جهت گذراندن زندگی و تامین هزینه های دانشگاهی نیاز به اشتغال در محیط های کاری داشته و همین امر باعث کاهش اوقات فراغت آنان خواهد شد. بدین ترتیب وجود محوطه ها و فضاهای سبز در دانشگاهها و موسسات آموزش عالی یکی از مهمترین ملزومات این نوع فضاها می باشد.