ترفندهای محوطه سازی در طراحی فضای سبز

استفاده از مصالح

در هنگام استفاده از مصالح در محوطه سازی پارک ها و باغات نیاز به توجه تکنیکی در این خصوص وجود دارد. مثلا استفاده از کالار سیمان در پارک ها که امروزه رایج شده و بسیاری از جنبه های زیبا شناختی آنها را نابود ساخته است. زیرا سیمان از نظر ساختار بسیار ناپایدار است، هنگامی که اولین برف می بارد بسیار شاداب و پرطراوت به نظر می رسد اما پس از آن کیفیت خود را از دست می دهد. دومین مساله این است که برف سمبل پاکی و عفت است و این درحالی است که سیمان و بتون معنای وحشت و خشونت را به انسان القا می کند. بنابراین از سیمان و بتون می بایست در مکان هایی از پارک که در معرض دید نیستند مورد استفاده قرار گیرد. در مقابل سنگ نشان دهنده استحکام، وحدت و جاودانگی است. سنگ در بسیاری از ادیان مقدس است. مثلا در دین اسلام سنگ سیاهی که در کعبه زائرین ان را می بوسند و معتقدند که از بهشت آمده و در هنگام نزول از آسمان به رنگ سفید بوده اما در اثر گناهانی که بشر مرتکب شده سیاه شده است.

در قدیم دیوار باغها از ملاط ساخته می شدند که بسیار مهربان تر و ملایم تر از سیمان پورتلندی به نظر می رسید. آهک آبی از طریق حرارت دادن گچ و سنگ آهک بمنظور آزاد شدن دی اکسید کربن، بدست می آید. هنگامیکه این مواد دوباره با آب مخلوط شدند و در معرض هوا قرار می گیرند و دوباره با دی اکسد کربن ترکیب شده و به همان حالت شیمیایی اولیه باز می گردد. دی اکسید کربن به استحکام لایه های بیرونی ملاط می افزاید و بهمین دلیل شاید یک قرن بتواند استحکام خود را حفظ کند. این نوع ملاط امروزه از نظر ساختمان سازان دور مانده است در صورتیکه هنوز هم می توان از آن در محوطه سازی پارک ها و باغات استفاده کرد.

مثلا امروزه استفاده از آجر و خشت به کلی از مد افتاده تلقی می شود. اما باید بدانیم که دوام این محصول می تواند با توجه به کیفیت آن مناسب باشد. خشت های گلی که شهر باستانی بابل به کار می رفته بوسیله شل دادن به گل مرطوب درست شده است. این بلوک های گلی سپس در مقابل نور آفتاب خشک می شوند و در مکان مناسب مورد استفاده قرار می گرفتند و در ساخت خانه ها کاربرد داشته اند.    ادامه مطلب...

جای خالی روح سبز درکالبد شهر

یک روز که از خانه بیرون بیایی و به جای رنگ های هر روزه ، همه جا را خاکستری ببینی ، تازه می فهمی که چقدر به سبز عادت کرده ای. تازه می فهمی که اگر این سبز را از زندگی ات بگیرند، دیگر هیچ رنگی برایت طعم سابق را ندارد.
 انسان برای رشد طبیعی روح و جسم خود نیاز به محیطی مناسب دارد؛ محیطی سبز و طبیعی. اما امروزه روح و جسم بشر در محیط ماشینی خود ساخته زندانی شده و بیشتر فشارهای روحی و ناراحتی های روانی را ازهمین محل متحمل می شود.
برای افرادی که امکان دسترسی به تفرجگاه های خارج از شهر را ندارند، فضای سبز شهری نقش ارزنده ای ایفا می کند. همین فضای سبز است که بسیاری از نیازهای روحی انسان را که به واسطه پدیده های شهری محدود شده است، جبران می کند.
فضاهای سبز شهری نوعی از سطوح کاربری زمین شهری با پوششهای گیاهی انسان ساخت است که واجد بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی  می باشند. منظور از بازدهی اکولوژیکی، زیباسازی بخش های شهری، کاهش دمای محیط، تولید اکسیژن، افزایش نفوذپذیری خاک در مقابل انواع بارش است و از دیدگاه حفاظت محیط زیست ، فضاهای سبز شهری، بخش جاندار ساخت کالبدی شهر را تشکیل می دهد. امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز موثر در اشکال گوناگون آن دیگر قابل تصور نیست. شهرها به عنوان کانون های تمرکز، فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تضمین کنند چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متاثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان فضای سبز به عنوان جزء ضروری و لاینفک پیکره شهرها در متابولیسم آنها نقش اساسی دارد که کمبود آن می تواند اختلالات جدی در حیات شهرها به وجود آورد.  ادامه مطلب...

فضای سبز و نقش آن در شهرها

فضای سبز در شهرها به عنوان ریه‌های تنفسی شهرنشینان بشمار می‌آید و به همین دلیل فقدان آن به معنی عدم وجود سلامت و تندرستی در شهرها محسوب می‌شود. توسعه فضای سبز شهری در جهت کاهش آلودگی‌های شیمیایی هوای شهرها در کنار عواملی همچون ایجاد منابع گذران اوقات فراغت برای شهروندان ازجمله ضروریات زندگی شهرنشینی می‌باشد. در شهرها گذران اوقات فراغت برای کسب تعادل روحی نه‌تنها امری است واجب بلکه فقدان آن نیز حتی بر روی توانایی‌های کاری افراد نیز تأثیرگذار است. در جوامعی که به دلیل عدم تطابق دستمزدها با قیمت‌ها و هزینه‌های زندگی نیاز به درآمد بیشتر و نیز کار بیشتری است زمان فراغت عملاً بلیعده می‌شود و شهرنشیان که ناگزیر پیوندهای خود را با طبیعت قطع کرده‌اند، حتی از نظر بهره‌مندی از فضای سبز داخل شهرها نیز در محرومیت کامل به‌سر می‌برند و این محرومیت برای گروه‌های کم‌درآمدتر به مراتب شدیدتر است. به همین دلیل کسالت، ضعف اعصاب و کوتاهی عمر برای شهرنشینان بویژه برای طبقات فرودست امری اجتناب‌ناپذیر است. پارک‌های شهری و فضای سبز حومه ازجمله منابع گذران اوقات فراغت برای عده کثیری از شهرنشینان به‌شمار می‌آیند و اهمیت این کانون‌ها جدا از سایر تأثیرات آنها در تلطیف هوای شهرها، در رابطه مستقیم با شهروندان نیز می‌باشد. فقر روحی حاکم بر جامعه شهروندان تهرانی در نتیجه عوامل اجتماعی موضع تازه‌ای نیست. بسیاری از شهروندان تهرانی که محروم از ارتباط نزدیک و صمیمی با طبیعت هستند و در حصار مشتی آهن‌پاره و بتون و آسفالت، از محل مشاغل کاذب خود امرارمعاش می‌کنند و کار بی‌معنی و تکراری خودشان را روزهای متوالی و بدون احساس خلاقیت انجام می‌دهند بیش از سایر افراد در برابر انواع بیمار‌های جسمی و روحی آسیب‌پذیر هستند شهروندان تهرانی‌ نه‌تنها به کلی با طبیعت زنده بیگانه‌اند که حتی آسمان پرستاره شهرشان را هم هرگز بصورت طبیعی ندیده‌اند، چراکه آسمان شهر همیشه غرق در دود و انبوه آلاینده‌ها است و حتی اگر شرایطی فراهم شود که کمی از این حجم وسیع دود و غبار کاسته شود این بار نگاه‌ها باید از لابه‌لای آسمان‌خراش‌ها بگذرد. گذران اوقات فراغت در پارکها و بهره‌مندی از هوای مطبوع و دلپذیر آنها در کنار سایر امکانات فرهنگی، علمی و تفرجگاهی تنها به این دلیل که پارکها و فضاهای سبز شهری در برگیرنده اثرات تغییر فصول و حالات متفاوت و زیبایی و خلاقیت است، نه‌تنها باعث تقویت روحیه شهروندان می‌شود بلکه باعث بوجود آوردن امکانات متعدد با افق‌های وسیع برای هر فرد نیز می‌شود.

ادامه مطلب...

آبیاری فضای سبز

آبیاری در فضای سبز و توجه به اصول صحیح آبیاری در داشتن فضای سبزی پایدار بسیار موثر است.تامین آب بویژه در مناطق گرم و خشک دغدغه اصلی مدیران میباشد تا جایی که باعث محدودیت کار میشود.

رعایت موارد زیر کمک زیادی در کاهش تنش آبیاری میکند:

اصل اول انتخاب گیاهان با توجه به اقلیم منطقه میباشد.گیاهان سازگار با شرایط آب و هوایی منطقه انتخاب شوند و از اعمال سلایق شخصی جلوگیری شود.خرید نهال از کانال فضای سبز انجام شود نه آنکه کارپردازی با سلیقه خود اقدام کند.درخت بید یا چنار و صنوبر درختان زیبایی هستند ولی نمیتوان در فضای سبز شهری مثل کاشان کاشت.

اصل دوم آنست که هر چقدر بستر کاشت گیاهان مناسبتر و نزدیک به بهترین شرایط باشد نیاز آبی گیاه کمتر و مقاومت آن در برابر تنش های کم آبی بیشتر خواهد بود.خاک رسی با نگه داشتن آب در زمان بیشتر دوره آبیاری را طولانی تر میکند.این بدان معنی نیست که خاک مورد استفاده برای تمام درختان رسی باشد بلکه ترکیبی از خاک رسی و شنی............

اصل سوم کنار گذاشتن سیستم های آبیاری سنتی و استقبال از سیستم های جدید:سیستم آبیاری قطره ای و بارانی در اغلب فضاهای جدید در میزان مصرف آب موثر بوده است.

اصل بعدی زمان انجام آبیاری میباشد.تجربه نشان داده آبیاری در طول شب بسیار موثرتر میباشد.

برای سیستم آبیاری مجموعه هزینه لازم را صرف کنیم تا در طول سال مجبور نباشیم درختان را به زحمت از تشنگی نجات دهیم.

آبیاری با تانکر اگر چه هنوز دیده میشود بویژه در طرح های جنگلکاری ولی اگر هزینه یک سال آبیاری با تانکر را صرف تامین آب کنیم و یا حتی کاشت درختان این بخشها را یک سال به تعویق بیاندازیم بسیار بهتر است.

از آب شرب شهری در فضای سبز استفاده نکنیم و با رایزنی با امور آب منطقه چاههای آب غیر قابل شرب را وارد سیستم مجموعه کنیم.

چاههای آب موجود در مجموعه را رینگ کنیم:اتصال تمام چاهها به یکدیگر تا در صورت خرابی یک چاه و عدم استفاده از آن بتوان از چاههای دیگر استفاده کرد.

آموزش کارگران آبیار و آشنا کردن آنها با زمان تشنه شدن گیاه:اغلب مشاهده میشود که کارگر آبیار در یک منطقه از روی عادت تمام گیاهان را به یک میزان آب میدهد در حالی که نیاز آبی یک درخت بیست ساله با نهال دوساله بسیار متفاوت است.نیاز آبی یک گونه با گونه دیگر متفاوت است.

گیاهان با نیاز آبی متفاوت در یک مجموعه کنار هم کاشته نشوند:کاشت پرچین ترون زیر درخت کاج ده ساله صحیح نیست چرا که ترون در شرایطی مشابه کاشان حداقل هر ? روز یکبار آب میخواهد.

 کپی شده از مهندسی فضای سبز

استفاده از گیاهان دارویی در فضای سبز شهری

در کشور ایران اقلیمهای متفاوتی وجود دارد، بنابراین تنوع گیاهان دارویی آن نیز زیاد است. بکارگیری این گونه ها در فضای سبز تنوع گونه ها و اکوتیپ ها (از نظر رنگ، فرم، اندازه و سازگاری) را دو چندان می کند و ضریب اطمینان موفقیت طرح و انعطاف طراحی بیشتر می شود. وجود گیاهان دارویی در فضای سبز نشانه ای از توانایی اقلیمی و احوال فرهنگی منطقه است. با توجه به اینکه برای رسیدن به استانداردهای بین المللی فضای سبز سرانه، به فضای سبزی با چند برابر سطح موجود نیازمندیم، سطح فضای سبز لازم چند برابر خواهد بود و با وارد کردن گیاهان دارویی در فهرست گیاهان مناسب برای فضای سبز جامعه گیاهان دارویی گسترش قابل توجهی پیدا می کند. با کشت گیاهان دارویی در فضای سبز بخشی از هزینه های ریالی قابل بازیافت است و با توجه به نزدیکی این مکانها به مراکز صنعتی و تجاری هزینه حمل و نقل نیز کاهش می یابد. کاشت گیاهان دارویی در فضای سبز امکان آشنایی و افزایش آگاهیهای اجتماعی، نسبت به گیاهان دارویی را فراهم می کند. اختصاص فضای سبز محیطهای آموزشی به کشت گیاهان دارویی، زمینه برای تحقیق در جنبه های مختلف گیاهان دارویی را ممکن می سازد و سازگاری این گونه ها را معلوم می کند. یکی از راههای بسیار مؤثر در کنترل فرسایش خاک، بر جای گذاشتن بقایای گیاهان دارویی قبل از آیش است. بنابراین گیاهان دارویی در ارائه خدمات بوم شناختی نیز بسیار توانمند هستند. برخی گیاهان دارویی دارای حدود تحمل نسبتاً خوبی به شوری، خشکی، قلیایی بودن خاک، تشعشع شدید خورشید، شرایط ماندابی، هرس شدید و ...هستند.

می تونید متن کامل مقاله رو از اینجا بخونید